Het is aan ons.

Het is aan ons.
Het is aan ons allemaal.
Wees niet die eigenwijze persoon die denkt dat het wel mee valt. Het valt niet mee. Toekomstscenario’s geschetst voor de zorg zijn veel dichterbij dan menigeen denkt.

Ik mag mij gelukkig prijzen dat er voor mij nog acute zorg beschikbaar was gisteren. Dat de grote ontsteking in mijn longen nog aangepakt kan worden, waardoor verdere effecten op de lange termijn hopelijk tegengegaan of beperkt kunnen worden.

Toch betaal ik een prijs. Nu al.
Voor mij was de zorg die voor mij noodzakelijk is alleen aan de andere kant van het land beschikbaar. In de wijde omgeving van mijn woonplaats is al geen ziekenhuisbed meer beschikbaar voor longzorg. Vanuit een 1-persoonskamer in een ziekenhuis in Groesbeek bij Nijmegen vecht mijn lijf voor herstel. Vecht ík voor herstel. Alleen. In mijn eentje. Met mijn gezin op meer dan 2h rijden. Dat is de prijs die ik nu al moet betalen.

Natuurlijk gaat een tweede gedeeltelijke lockdown niet makkelijk zijn, niet leuk. Maar lieve mensen… Het leven is niet altijd leuk.
Laten we er samen voor zorgen dat niet leuk tijdelijk is.
Laten we er samen voor zorgen dat zorg bereikbaar blijft voor diegenen die het écht nodig hebben.

Laten we samen zorgen. Samen voor elkaar.

Want het is aan ons.
Het is aan ons allemaal.